Sijntje maakt het graag spannend. Dit is op gezondheidsgebied altijd al haar specialiteit geweest en nu heeft ze haar eerste levensweek na haar veertiende verjaardag er mee ingeluid. Ik zag toevallig dat haar urine veel te donker van kleur is. Die is normaalgesproken juist heel erg waterig omdat ze als nierpatiëntje erg veel drinkt en plast. Dus op naar tante dokter (ome dokters hebben we bijna niet meer voor mens en dier). Een voedingssupplement en antibiotica, veel pillen dus en het geven ervan is bij haar geen feest. Zij is niet te verleiden door een pil in iets lekkers te stoppen en de zij heeft ook nog eens bijzonder behendig met haar tongetje en ze weet bijna iedere pil die bij andere katten op die plaats in het keeltje probleemloos wordt doorgeslikt, eruit te werken. Voorheen werden mijn vingers ook nog geperforeerd want deze dame bijt gewoon maar dit probleem is opgelost – haar gebit stelt niet al te veel meer voor. Gelukkig was de donkere urine eenmalig en heb ik niet de indruk dat ze er last van heeft gehad. De blaasontsteking was ook maar heel licht, wees het onderzoek uit. Ondanks de soms minder aangename pillengeverij maakt Sijntje wel haar spinuren. Ze krijgt natuurlijk wel een brokje na om het eventuele vieze smaakje weer kwijt te raken.

Sijntje treft het. Ze mocht weer mee op vakantie. Onze hondenvakantie zelfs. We zitten nu met onze drie hondjes in een heerlijk huisje in Friesland (Easterwood, een aanrader). Ze is al een keer in Brabant geweest, in Gelderland en zelfs in Duitsland. Ze is ons zorgenkindje. Ze heeft altijd al een zorgwekkende gezondheid gehad. Sinds ze op vers vlees staat, is ze van haar chronische diarree af maar nu, met haar veertien jaar en nierfalen, heeft ze een onbetrouwbare eetlust en dat is het laatste wat je een kattenoppas kan aandoen. Terwijl ik dit schrijf, komt ze net weer even bij me op schoot. Natte-neusjes-gevend. Ze ziet er ondanks haar leeftijd nog steeds uit als door een ringetje te halen - zolang ze haar bekje maar niet opendoet voor een mauwtje want onze miss world is wel aan een kunstgebitje toe.

Sijntje heeft hier twee kattenbakken en gebruikt die keurig. Door haar nierkwaal drinkt en plast ze veel en we hebben gisteren bij de plaatselijke middenstand (Oosterwolde) een nieuwe zak grit (en nog wat diereneten) gehaald. Verse vleesvoeding speciaal voor katten konden we er niet krijgen dus ze moet zich behelpen met kipfilet en rundvleespoulet. Kattenblikjes en -brokjes waren er wel dus ze hoeft zich geen zorgen te maken over haar rondingen. Ze is altijd een mooi slank poesje geweest en ook nu met de nierkwaal waardoor toch vaak vermagering optreedt, blijft zij mooi op gewicht.

Ontdek ik nu pas de leuke foto van Sijntje samen met mij, toen ze op eigen initiatief naar buiten was gegaan en bij me op m'n schouder sprong. Zo lief en vooral zo dapper van haar. Het was natuurlijk oliedom van mij om de schuifdeur deels open te laten staan. Je zou je katje op vreemd terrein kwijt kunnen raken! Maar bij een oudere kat en zeker een super aanhankelijke overheerst de aanhankelijkheid de nieuwsgierigheid. Dit vakantiehuisje in Friesland beviel ons uitstekend en we hopen er nog een keertje met alle drie de honden te kunnen logeren. De oude Pici is nu bijna 16 maar ze loopt op dit moment beter dan een half jaar geleden. En laten we hopen dat Sijntje even tijdloos blijft als ze altijd al lijkt. Haar nierfalen is niet progressief; ze drinkt en plast veel maar de vermagering die je wel van katten met deze kwaal hoort, heeft zij niet. Ze heeft altijd een mooi slank lijfje met voldoende rondingen gehad en dat heeft zij nog steeds. Wel krijgt ze sinds een paar maanden Fortekor; een middel om haar bloeddruk zo laag mogelijk te houden. Dit schijnt het nierweefsel te beschermen. Met Fortekor (en Benekor) om de bloeddruk van nierpatiëntjes te verlagen, hebben we ook met andere katten ervaring opgedaan. Met zodanig effect dat nierfalen bij deze dieren nooit een probleem is geworden. Dit kan ook komen omdat de eerste signalen van deze kwaal al bij de seniorencheck werden gevonden. Mogelijk waren we met Sijntje er wat later bij want alle andere Fortekorslikkers hebben nooit opvallend veel gedronken en geplast. Uiteindelijk verloren zij hun gezondheid door kanker. Dat heeft Sijntje ook een keer gehad; mamatumor. Over het algemeen zijn de vooruitzichten dan niet echt rooskleurig al geldt wel dat hoe eerder je erbij bent, hoe groter de kans dat het nog niet uitgezaaid was. Omdat er een relatie is met het aantal hormonale schommelingen die de poes in haar vruchtbare jaren heeft meegemaakt, kunnen mamatumoren altijd weer terugkomen. Bij de mooie Elvira kwamen ze ook steeds terug maar zij is er heel ver mee gekomen. Sijntje kan de mazzel hebben gehad dat zij niet vaak krols is geweest. Door haar darmprobleem, bleek later een allergie voor bestanddelen van het industriële voer, dus ook het dieet via de dierenarts, is zij heel jong gecastreerd. Pas daarna ontdekte ik geleidelijk aan dat zij geen diarree had wanneer ze vers vlees had gegeten. Nu kan zij alles eten en heeft zij zelfs Isogel nodig om obstipatie te voorkomen. Tijdens het tikken van dit stukje, met het schattige kitten Shamina op mijn schoot, heb ik wat ik zei regelmatig afgeklopt want ik ben en blijf heel erg bijgelovig wanneer het de gezondheid van onze dieren betreft.

Zaterdag 14 december 2013

Vanwege haar onstabiele gezondheid nemen we Sijntje altijd mee op vakantie. Dit jaar weer, met onze honden, naar een vakantiehuisje van Easterwood in Friesland. De tuin is dogproof afgezet maar Sijntje gedroeg zich met haar tuigje en sleeplijntje zo keurig dat we haar ook de ruimte konden geven. Op deze blog 'schittert' ze tussen de honden op de foto's en filmpjes: Sijntje mee op vakantie