Medio 2005 ben ik met deze website begonnen vandaar dat het eerste bericht uit dat jaar stamt.

Ik was wat foto's aan het ordenen en kwam deze van Het Sijnekind tegen. Die moet ik toch laten zien. Op de 18e van deze maand gaat ze al weer zeven jaar worden. Dat hadden we, toen ze zo ziek was, nooit durven dromen. We houden haar strak op dieet d.w.z. alles wat (diepvries-) vers is en alleen een enkel brokje van de hypoallergene brokjes van de dierenarts en ze doet het er uitstekend op.

En zo waar een foto waar ze haar ogen niet dicht op heeft. Ze heeft zo'n hekel aan de flits dat ze de camera maar hoeft te zien en haar ogen al dicht doet.

Ik ben inmiddels zo stijf als een plank maar ik kan het niet over m'n hart verkrijgen om de zachtjes spinnende Sijntje van m'n schoot af te zetten, dus ik heb nog maar een paar foto's van haar opgezocht om hier te plaatsen. Ze is een enorme warmteaanbidster en waar het warm is, daar is zij te vinden. In het zonnetje levert het nog een aardige foto op, maar je vindt haar ook op het gasstel een paar seconden nadat de gaspitten zijn uitgezet... Ik moest dus maar een keer niet vergeten een pit uit te zetten. Haar voorkeursplekje is de kunststofkoepel (voorheen in gebruik in een supermarkt om snoep tegen vuil te beschermen) op de brede vensterbank van de kattenkamer. Vooral als de zon op het raam staat, suddert ze daar helemaal gaar.

Sijntje houdt er niet van om op de foto gezet te worden. Ze kon niet ongelukkiger kijken en ging als een speer naar binnen, weg van die camera (van Anna). Bij mijn foto's heeft ze ook bijna altijd haar ogen dicht. Ze zal een hekel aan het flitslicht hebben.

Al zoekende naar foto's om een verhaal over Kelly Kathleen te schrijven, vond ik zoveel onweerstaanbare foto's, waaronder deze van Sijntje, ons Bonsaikatje, dat ik ze wel móest inscannen en plaatsen.