Tot onze grote vreugde eet Sijntje weer zoals het hoort. Dankzij de medicatie. Ze zat wat vol en in eerste instantie wilde ik Broomhexine voor haar halen maar bij de dierenarts bleek dat een antibioticakuur en een prednoralkuur beter voor haar zou zijn. Haar ademhaling ging echt te moeizaam. Je zag dat ze vanuit haar flanken perste. Ik herkende dat van eerdere oudere dieren in hun laatste levensfase. Meestal is dan de oorzaak longkanker en dat zou niet onmogelijk zijn bij haar. Tenslotte is ze ooit aan een mamatumor geopereerd en inmiddels loopt ze al een tijdje rond met twee nieuwe. Piepkleintjes trouwens en ze groeien helemaal niet snel. De dierenarts vond het verstandig om foto's te maken zodat zij de best mogelijke medicatie kon krijgen. Gelukkig bleek er geen tumor te vinden maar wel dat er iets niet goed was met haar bronchiën. Een vochtinfuus en injecties met antibiotica en Prednoral later was Sijntje weer helemaal het dametje. Echt super! Momenteel eet ze zelfs al een deel van haar ontbijt op voordat zij haar ontbijtpillen heeft gekregen. In overleg ga ik haar wat langer de Prednoral geven in een lage wisselende dosering in de hoop dat haar goede eetlust blijft bestaan. Als dat lukt zou dat heel fijn zijn en ga ik proberen of ik haar haar dagelijkse pilletje Cerenia kan besparen. Ze kreeg altijd 6 mg per dag maar omdat Cerenia 24 moeilijk leverbaar is moeten we ons nu behelpen met de 16 en dan krijgt ze met haar kleine lijfje dagelijks 8 mg.

Eesz laat ons hart wel regelmatig overslaan. Zondag tijdens de boswandeling zakte ze meer dan eens door haar achterpoten en ook tijdens het eten hier in de keuken zakte ze onderuit en had ze (en wij) de grootste moeite om weer overeind te komen. Zo erg zelfs dat ze haar ontlasting erdoor verloor. Gelukkig gaat het nu wel weer, eten doet ze nu op een kleed tegen het wegglijden en de assistente van de dierenarts zei vanmiddag dat de spierversterkende injectie iedere drie weken zou mogen. Van onze eerdere oudere Kuvasz weten we wel dat het effect steeds minder wordt. Morgen is het de 15e en dan is onze fantastische Eesz precies 15,5 jaar oud.

Vandaag woont de kleine rode man, Bashiirtje, Basman, Baasje, Jochie, we zijn er dus nog niet over uit hoe we hem roepen, twee weken bij ons. Hij doet het zo goed! Eerst natuurlijk de verkenning van ons huis en de kennismaking met onze huisdieren. Dat verliep uitermate voorspoedig en sinds een paar dagen horen we ook zijn roffelpootjes in de huiskamer. Eerder vond hij Polly nog een beetje te eng om zich voldoende veilig te voelen om ook beneden te spelen. Gelukkig kon dit wel volop in de tuin, boven en op het dakterras. Het valt me op dat hij, nu hij dit allemaal onder de knie heeft, zich ook weer wat meer op mij richt. Hij zoekt vaak contact met mij en helpt met de huishouding. Samen het bed verschonen of opmaken, de was ophangen, de afwasmachine in en uitruimen. De kattenluiktjes hebben geen geheimen meer voor hem en hij is nu ook een 'aanrechttoerist'; hij heeft door hoe hij op het aanrecht kan springen. Best handig voor de extra hapjes die hij nu nog nodig heeft. Hij weegt nu trouwens 2270 gram. Heel netjes voor een katertje van 3,5 maand oud. Ondertussen zijn we heel dankbaar met ieder beetje dat Sijntje eet, ze ligt nu weer op mijn schoot, voor de laptop die het op dit moment zo waar even doet, en iedere dag dat het goed met Eeszje gaat. Tot onze vreugde wordt zij over 9 dagen 15,5 jaar. Dat had we nooit durven dromen. De injectie met anabolen heeft het gewenste effect op haar bespiering.

De kleine Bashiir Bazu woont al weer tien dagen bij ons. Wij hebben zijn introductie stap voor stap gedaan. De kennismaking met de twee jongste poezen deed ik als laatste en dat ging net zo goed als zijn eerste met Maverick. Iedereen adopteerde hem. Hij heeft wat wasbeurten gekregen. Zijn beste speelmakkertjes zijn Lexie en Donna en af en toe doen Maverick of Jack ook mee. Bashiir weet de kattenluikjes goed te gebruiken. Vooral om naar buiten te gaan. Om binnen te komen, lijkt hij het wel zo prettig te vinden dat wij de deuren voor hem openen.

Helaas is er wel weer een misverstand geweest tussen Lexie, Donna en Orchid. Orchid heeft echt een kwetsbaarheid overgehouden door het gedoe vorig jaar met Jewel en bij onzekerheid gaat ze grommen waar moeder Lexie dan weer op reageert. Daarom heb ik ook de twee jongste poezen als laatsten met Bashiir laten kennismaken. Zoals ik hoopte en verwachtte gedraagt zij zich ook moederlijk naar hem en dat zou haar reactie op Orchids gedrag kunnen versterken. We kunnen alleen maar hopen dat het slijt en ondertussen zorgen dat Orchid zich hier veilig voelt.

Over Sijntje maken we ons flink zorgen. Haar eetlust echt heel zorgwekkend. Ik heb echt van alles geprobeerd maar alleen dwangvoeding lukt. Convalescense Diet en Hill's AD via een spuitje lukt. Vanmorgen kreeg ik haar zelfs niet eens aan het spinnen. Later op de dag gelukkig weer wel. Omdat ze ook een diarree-aanval heeft, was ze ook weer vies en dan neem ik haar gewikkeld in handdoeken op schoot. De troep is er nu weer uitgekamd. Als ik hier klaar mee ben, neem ik haar weer even op schoot. Ik hoop zo dat deze terugval weer net zo snel overgaat als die ze tijdens onze vakantie had. Dat is trouwens al weer bijna twee maanden geleden. We zijn, ondanks de ernst van haar gezondheidsproblemen toch weer een stuk verder gekomen. Eeszje trouwens ook. Zij reageerde erg goed op haar injectie met anabolen en loopt heel behoorlijk voor een hond van haar leeftijd en conditie. Ze blijft helaas wel wat afvallen dus ik geef haar nog meer lekkere hapjes. Wel verdeeld over de dag want ik moet er niet aan denken dat ik haar een maagtorsie zou bezorgen.

Afgelopen maandag was Donna jarig. Haar eerste verjaardag en zij kreeg wel een heel bijzonder cadeautje: het lieve sorrel katertje Bashiir. Alleen moet zij nog even wachten met het 'uitpakken' want we laten Bashiir stapsgewijs met onze menagerie kennismaken. Zo krijgt iedereen te beste kansen voor de meest ideale relatie met elkaar. Omdat Donna de jongste hier is, hopen we dat zij de beste maatjes zullen gaan worden. Ik wacht juist het langst met de kennismaking met hem omdat me eerder bij de introductie van een nieuw kitten is opgevallen dat juist de jongste kat in huis er de meeste moeite mee had. Logisch ook eigenlijk - dat is voor zo'n diertje een nieuwe ervaring. In onze situatie hebben we zelfs twee katten die deze situatie niet kennen. Donna's moeder Lexie kent dit ook niet en dit stel is juist bijzonder klef. Altijd samen. Ik hoop dat zij door zijn komst wat minder gefixeerd op elkaar zullen raken. Gelukkig kunnen zij het ook goed vinden met Maverick en Jack. Dit komt vast door de banden des bloeds ;-) Maverick is Lexies overgrootvader en Jack is haar vader.

Tot mijn grote schrik zakte Eesz zaterdag bij herhaling door haar achterpoten. Wat deed dit pijn om te zien en te beseffen dat we weer een stapje dichter bij haar naderende einde komen. Gelukkig realiseerde ik me eigenlijk meteen al dat ze wel weer een injectie met anabolen mocht gaan krijgen en die heeft ze maandag gekregen. Zondag tijdens de boswandeling ging het al beter, terwijl ze toen die prik nog niet had gekregen en we zijn best tevreden over haar doen en laten van deze afgelopen week. Haar eetlust is uitstekend en ze komt nog best makkelijk, naar omstandigheden, overeind op onze vrij gladde vloer. Helaas bleek ze ondanks die goede eetlust toch weer te zijn afgevallen. Dat komt door het verlies van spierweefsel. Echt meer eten geven, zou niet zo verstandig zijn. Zelfs oudere honden kunnen nog een maagtorsie krijgen en als er iets verschrikkelijks is, is dat het, je hond daardoor verliezen. Straks krijgt ze als voorgerecht de restanten van de kippenbotten met nog redelijk veel vlees eraan die de katten hebben overgelaten.

Afgelopen maandag was Donna jarig. Haar eerste verjaardag en zij kreeg wel een heel bijzonder cadeautje: het lieve sorrel katertje Bashiir. Alleen moet zij nog even wachten met het 'uitpakken' want we laten Bashiir stapsgewijs met onze menagerie kennismaken. Zo krijgt iedereen te beste kansen voor de meest ideale relatie met elkaar. Omdat Donna de jongste hier is, hopen we dat zij de beste maatjes zullen gaan worden. Ik wacht juist het langst met de kennismaking met hem omdat me eerder bij de introductie van een nieuw kitten is opgevallen dat juist de jongste kat in huis er de meeste moeite mee had. Logisch ook eigenlijk - dat is voor zo'n diertje een nieuwe ervaring. In onze situatie hebben we zelfs twee katten die deze situatie niet kennen. Donna's moeder Lexie kent dit ook niet en dit stel is juist bijzonder klef. Altijd samen. Ik hoop dat zij door zijn komst wat minder gefixeerd op elkaar zullen raken. Gelukkig kunnen zij het ook goed vinden met Maverick en Jack. Dit komt vast door de banden des bloeds ;-) Maverick is Lexies overgrootvader en Jack is haar vader.

Tot mijn grote schrik zakte Eesz zaterdag bij herhaling door haar achterpoten. Wat deed dit pijn om te zien en te beseffen dat we weer een stapje dichter bij haar naderende einde komen. Gelukkig realiseerde ik me eigenlijk meteen al dat ze wel weer een injectie met anabolen mocht gaan krijgen en die heeft ze maandag gekregen. Zondag tijdens de boswandeling ging het al beter, terwijl ze toen die prik nog niet had gekregen en we zijn best tevreden over haar doen en laten van deze afgelopen week. Haar eetlust is uitstekend en ze komt nog best makkelijk, naar omstandigheden, overeind op onze vrij gladde vloer. Helaas bleek ze ondanks die goede eetlust toch weer te zijn afgevallen. Dat komt door het verlies van spierweefsel. Echt meer eten geven, zou niet zo verstandig zijn. Zelfs oudere honden kunnen nog een maagtorsie krijgen en als er iets verschrikkelijks is, is dat het, je hond daardoor verliezen. Straks krijgt ze als voorgerecht de restanten van de kippenbotten met nog redelijk veel vlees eraan die de katten hebben overgelaten.

Eindelijk weer eens tijd voor mijn eigen dingen zoals deze site bijwerken. Huibert mocht vier weken niet fietsen, brommen of autorijden en omdat hij eigenlijk alles weer kan en mag doen, had hij een privéchauffeur nodig. Ik dus. Gelukkig was het bijna altijd goed weer dus wanneer hij naar de kynologenclub ging om les te geven, knoopte ik er een boswandeling met de honden aan vast. Het is echt genieten. Eeszje loopt naar omstandigheden nog prima. Wat zwalkerig maar ze houdt het heel goed vol. Of we nu een half uur of langer lopen, ze heeft er geen probleem mee. Het begint was herfstachtig in het bos te worden. Van de week was het windstil maar sneeuwde het gele blaadjes. Zo mooi. Inmiddels ligt er al een heel bladerentapijt. Dat ritselt zo leuk wanneer je daarover loopt. Maar niet iedere rit als chauffeur kon worden gecombineerd met een boswandeling. Huibert heeft ook de nodige bezoekjes aan het ziekenhuis moeten afleggen. Alle onderzoeken gaven aan dat hij heel veel geluk heeft gehad. Zijn hart heeft geen echte schade opgelopen en functioneert naar behoren. Alleen het wennen aan de medicatie valt tegen. Al die bijwerkingen maken wel dat hij zich veel meer vermoeid voelt. Hij heeft een hele aardige cardioloog. Niet alleen maakte hij een dag na zijn opname een grapje over Huiberts roken: 'Meneer Meijer, ik heb goed nieuws voor u, u bent gisteren gestopt met roken'. Knappe Huibert is ook echt gestopt. Daar ben ik zo blij om. En bij het afscheid bij een consult deze week zei hij dat wij saampjes een nieuwe start van ons leven maakten.

Ondertussen gaat het niet alleen prima met ons maar ook met de dieren én Huibert heeft mijn laptop weer aan de praat gekregen. Dat lukte mij vandaag echt niet. Vanaf dag een zijn er problemen mee. Ik denk dat dit komt omdat hij een paar dagen niet beschermd was omdat de medewerker van de PKN niet wist dat hun PC-veilig toen nog niet geschikt voor Windows 8 was. Ik heb al mijn foto's veilig gesteld en hoop te ontdekken hoe ik hem terug kan zetten naar de fabrieksinstellingen. Polly gebruikt al zeker een week geen Moderin meer voor haar vachtprobleem en ze ziet er uitstekend uit. Ze is ook niet zwaarder geworden van dit medicijn dat daar wel om bekend staat. Van de week zijn we samen lopend naar Bloemendaal geweest.

Gisteren hebben we Jewel even gezien. Wat is ze toch mooi en lief! Ze is erg gelukkig bij Michel en Christel en haar Abessijnse vriendje Franz. Helaas moest hij deze week gecastreerd worden. Hij was gaan sproeien, mogelijk doordat er even een vreemde kat in hun huis, in zijn territorium was geweest. Dus geen kindertjes van Kitty, Jewels nieuwe naam, en Franz. Maar mogelijk mag hij t.z.t. de rol van de liefdevolle stiefvader voor Kitty's kittens op zich nemen.

Iedere dag is het steeds weer een uitdaging om Sijntje aan het eten te krijgen. Wat kan je blij zijn wanneer je zorgenkindje smakelijk staat te eten en helemaal wanneer dit er ook weer goed uitkomt. Ze moet namelijk voldoende Isogel binnen krijgen om te voorkomen dat ze last van obstipatie krijgt. Het is echt een wonder hoe goed ze eruit ziet en hoe ze zich gedraagt. Ze zoekt de warme plekjes, zoals de zon in de vensterbank, komt veel op schoot en weet in haar speciale ruimte alle extra warmte daar te benutten. Ik maak ondanks de aangename temperaturen steeds heatpads van Snuggle Safe warm en vanmiddag vond ik haar zelfs onder een kleedje. Ze smelt nog een keer.