Anches heeft in 2010 tien prachtige kittens van Jack gekregen en Sientje, Charmin' Chanine, van hun eerste nestje heeft haar het grootmoederschap bezorgd. Haar kleinkinderen zijn geweldig. We zijn erg trots op ze, te meer omdat de vader van het nest, Bandit, hier ook geboren is. Ik ben erg blij dat is er voldoende animo bij de fokkers om juist met deze zo bewust uitgekruiste lijn verder te gaan.

Na haar tweede nest hebben we Anches op de Suprelorin gezet. Dit is een uitstekend middel om poezen te behoeden voor de gezondheidsrisico's van het hormonaal actief zijn. Helaas is er wel één bijwerking - heel soms worden de dieren niet meer hormonaal actief en dat overkwam onze Anches. Op zich voor haar gezondheid geen probleem maar in onze kattengroep leidde dit tot een conflict met Jack die zijn hormonen wel terugkreeg. Hij had dit middel ook gekregen. Dit was frustrerend voor Jack en helaas verpestte dit hun eerder zo innige relatie. We hebben het bijna twee jaar aangekeken in de hoop dat Jacks castratie zou helpen en/of het krols worden van Anches het ijs zou breken. Jammer genoeg gebeurde er niets positiefs op dit gebied. Anches voelde zich kwetsbaar en deze uitstraling lokt ook weer negatief gedrag uit; Lexie ging haar ook plagen. Gelukkig vonden er geen vechtpartijen plaats en wanneer het nodig was, zorgde ik voor twee groepen zodat zij zich veilig kon voelen maar uiteindelijk werd duidelijk dat we een ander en veilig tehuis voor Anches moesten gaan zoeken. En dat was er! Bij de mensen waar haar jeugdvriend Zagato ook al woonde. Ook weer door de hormonen konden Zagato en Jack niet meer door één deur. En echt heftig. Dat was echt knokken om het echie. Helaas kregen we dit ook niet goed en verhuisde Zagato naar Marloes en Michael en hun kinderen én een Abessijnse kater die dringend een nieuw vriendje nodig had nadat zijn maatje was overleden.

28 mei was haar grote dag. De hernieuwde kennismaking met Zagato verliep uitstekend maar ze moest best wel wennen aan de twee jonge kinderen en wat we nooit hadden verwacht; ze bleek wel heel erg aan ons te hangen. Haar nieuwe mensen moesten alle zeilen bijzetten om haar over de streep te helpen. Vanwege de vakantie heeft Anches weer een tijdje bij ons gelogeerd en toen ze weer terugkwam in Hooglanderveen bleek er gelukkig geen sprake te zijn van een terugval en verliep haar integratie voorspoedig. Het logeren had eigenlijk best een goede invloed op haar ontwikkeling (en wij vonden het ook helemaal niet erg dat zij weer een paar weken bij ons).

Vandaag zijn we even bij haar langs geweest. Ze had een paar nare klitten en die kan ik er beter uithalen dan haar vrouwtje met wie ze aan het opbouwen van de vertrouwensband werkt. Marloes had al een pot rijstzetmeel in huis gehaald en na wat witte stofwolken kwam er een klitvrije Anches tevoorschijn ;-) Het is niet makkelijk om twee van je eigen hartendiefjes achter te moeten laten maar het feit dat ze het daar zo goed hebben, de wederzijdse omgang met de kinderen is prima én er is een ruime afgezette tuin, vergoedt heel veel van de pijn van het moeten missen. Hun geluk weegt zwaarder.