Twee dagen geleden waren Donna en Jewel mee naar een kattententoonstelling. Het lange en dunne van Jewel was aardig bijgetrokken en omdat er ook niets aan de eetlust van Donna mankeert, zagen ze er allebei fantastisch uit. We moeten eerder oppassen dat ze niet teveel rondingen gaan krijgen. Dat ze er zo goed uitzagen, vonden de keurmeesters ook. Ze kregen de nodige complimentjes in hun keurrapportjes maar ze vielen ook heel erg in de prijzen. De kleine Donna, die aan het begin van de dag best wel even nerveus was, herstelde zich uitstekend en won niet alleen de Best-in-Variëteitsprijs overige kleuren én ze behaalde later ook nog één van de acht beschikbare Best-in-Showprijzen. Omdat het een rasspecial was, was er minder concurrentie maar evengoed, ze deed het super! Jewel had meer concurrentie en zette vast haar mooiste pootje voor en met succes: ook een Best-in-Show voor haar. Die van Jewel was van de volwassen poezen. De beste kater die naderhand de allerbeste werd, was Lorenzo, een zoon van de hier wel bekende Zagato. Door deze show werden er herinneringen opgeroepen: die aan de ene keer dat mijn moeder een kat showde, Tamara, onze zilveren stammoeder uit 1983, en Valentijn, onze wildkleur kater geboren in 1990 die ooit Beste van de Raskandag werd en een voorouder is van onze wildkleuren én zilvertjes.

We hebben aardig wat vorderingen geboekt met de herintegratie van Jewel in de groep. In principe kan ze weer met iedereen door één deur behalve met Orchid. Die aversie zit wel heel erg diep. Grootste winst is inmiddels wel dat Jewel haar negatieve associatie met de bruine vachtkleur helemaal kwijt is. Nu is het vooral de oogopslag van Orchid die als een rode lap werkt. Alleen kan Nieckje af en toe ook zo kijken en daardoor is het al twee keer niet echt goed gegaan. Heel naar voor Nieckje maar gelukkig is Jewel veel minder fel dan toen ze nog kittens had en richt ze nooit schade aan. Het onderling ruilen zodat alle katten toch voldoende huiselijk verkeer hebben, gaat nu natuurlijk veel makkelijker. Ik neem Jewel of Orchid in mijn armen naar boven en de poes die dan naar beneden mag, gaat zelf de trap af en omdat er altijd een paar vrijwilligers met me meelopen, wordt ook voorkomen dat het 'bovenkatje' eenzaam zit te verpieteren. Met twee openstaande kamers, soms drie wanneer Huibert boven achter zijn pc zit, en het dakterras, is het niet echt zielig. Alleen niet naar mijn zin. Ik heb een paar motto's zoals de 5 V's op voedingsgebied en het ADKO voor hun vrijheid; Alle Deuren Kunnen Open, behalve de voordeur dan ;-)

De kittens zijn uitgevlogen en ons blijvertje Donna heb ik vandaag toegevoegd aan dit topic van de jongste poezen. We zijn druk bezig met de herintroductie van Jewel in de groep. Met haar moeder Tresca was het binnen de kortste keren weer helemaal koek en ei. Met Shabanou was het nooit een echt probleem maar voor ieders welzijn hielden we ze apart van elkaar. Deze omgang kon al vrij snel zonder begeleiding. Omdat het grootste probleem Orchid was en haar moeder Nieckje zo op haar lijkt, pakken we de kennismaking met Nieckje en Orchid extra voorzichtig aan. Op dit moment zijn ze allemaal in de huiskamer maar Orchid ligt naast de radio te slapen en Nieckje ligt op een stoel. Jewel loopt rond want ze vindt dat ze al lang genoeg op mijn schoot heeft gelegen. Help maar duimen want we willen de lieve Jewel niet missen!